ترنبولون انانتات هیومکس

توضیحات

همه چیز درباره ترنبولون انانتات هیومکس

ترنبولون انانتات هیومکس را می توان ابر قدرت خانواده ی ترنبولون دانست، حتی قوی تر از پارابولان. استر به کار رفته در این ترکیب باعث طولانی شدن نیمه عمر دارو و در نتیجه قوی تر شدن اثر آن در طولانی مدت شده است،

ساختمان ترنبولون انانتات هم مانند ترنبولون استات، شبیه به ناندرولون می باشد و کلیه تغییراتی که در ۲ کربن ۹ و ۱۱ استات مشاهده می کنیم، نیز در این دارو مشهود است، ترنبولون انانتات فعالیت استروژنی ندارد و همانند استات توانایی زیادی برای پیوند با گیرنده های اندروژن دارد که باعث می شود خواص آنابولیک / آندروژنیک قوی تری نسبت به ناندرولون داشته باشد.

و لذا تقریبا ۴ برابر آنابولیک تر و هم چنین حدود ۱۰ برابر اندروژنیک تر از ناندرولون می باشد، یک نکته قابل توجه در مورد خانواده ترنبولون این که این استروئید موجب افزایش قابل توجه سطح سوماتومدین هورمون شبه انسولین I-GF1 در بافت های عضلانی می شود و میزان حساسیت به I-GF1 را به طور قابل ملاحظه ای افزایش می دهد.

در مورد سوماتومدین در بخش پپتیدها به تفصیل بحث می کنیم در مورد این پپتید در این حد بدانید که افزایش فعالیتش با تحریک بیشتر هورمون رشد، سنتز پروتئین و در نتیجه افزایش حجم عضلانی خالص همراه است.

ترنبولون آنانتات هم چنین با افزایش احتباس نیتروژن و سنتز پروتئین در عضلات به آنابولیسم بیشتر کمک می کند. این دارو به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش گلبول های قرمز و هم چنین افزایش بازسازی ذخایر گلیکوژن میشود که هر دو این عوامل در ریکاوری بدن بسیار مهم هستند.

و به نظر می رسد که یک رابطه متقابل قوی با گیرنده های انتی آنابولیک هورمون گلوکوکورتیکوئید دارد که این عامل باعث کاهش کورتیزول(هورمون تخریب کننده عضلات)می شود و به رشد عضلات کمک می کند.

عدم تحریک آروماتاز توسط این فرآورده، باعث شده است ترنبولون به دارویی محبوب در بین ورزشکاران تلقی شود چرا که تبدیل نشدن آن به هورمون های زنانه، نشانه ی عدم احتباس آب و املاح و وقوع عارضه ژنیکوماستیا می باشد